Opinie w Radiu Tczew 08.05.: zmiany w układzie sił w mieście i powiecie, wybór starosty tczewskiego

Repiński jako kandydat na radnego z komitetu Pani Ochockiej, która przed drugą turą poparła Pobłockiego jest kompletnie niewiarygodny jako dziennikarz. Z resztą to słychać w tej audycji.

Okropnie słucha się Krzysztofa Repińskiego, ciągłe krytykowanie mówców, podlizywanie się byłemu prezydentowi i wyraźnie zarysowane poglądy. Źle to wygląda jak na dziennikarza. Cieszę się, że nie ma pana więcej w innych audycjacjh a nowy prezydent pana zignoruje.

Ewidentnie widać, że to była ściema z tą deklaracją niezawierania koalicji i wyłącznie przekonywaniem radnych przed każdym głosowaniem. Są stanowiska w radzie i w komisjach, które trzeba obsadzić i które świadczą o tym, na kogo włodarz może liczyć w razie potrzeby. ;) Ale dziwny jest ten wywód pana red. Repińskiego o braku lojalności i czy wyborcom Adama Sawińskiego by się podobało, że radni z PO współpracują w mieście z PiSem. Bla, bla, bla... Panie redaktorze - oficjalnie żadnej umowy koalicyjnej nie ma i po uchwale Struka nie ma się co dziwić, a po drugie nieformalny układ współpracy jaki wytworzył się w Radzie Miejskiej Tczewa jest wynikiem zdrowego rozsądku i politycznej kalkulacji. Samorząd Odnowa nie może zbudować większości w RM z Koalicją Obywatelską, bo będą mieli tylko 11 mandatów. A że widać tendencje do izolacji PnP, czego chciałaby pewnie spora część wyborców Łukasza Brządkowskiego i Odnowy, to wybór jest jednoznaczny choćby nie wiadomo jak się nowy prezydent tego wypierał. Pozostało albo zaprosić do współpracy PiS, albo oprócz PiS także PO lub tylko część ich radnych ze względu na to, że pozostali są orędownikami PnP i Pobłockiego. A że niemała część wyborców ŁB i SoN głosowała w wyborach parlamentarnych na ugrupowania rządu Tuska to budowa w radzie nieformalnego, trójpartyjnego porozumienia była bardziej rozsądna niż ograniczanie się do samego PiS, które by tylko potwierdzało rzucane w czasie wyborów oskarżenia o bycie Odnowy przybudówką pisowską. A tak jest szersze porozumienie, które uwzględnia obie strony niezadowolone z rządów Pobłockiego. Proste. I wcale nie jest powiedziane, że każdy kontrkandydat by pokonał Pobłockiego. Trzeba mieć osobowość, żeby przekonać do siebie ludzi i wygrać. Zwłaszcza gdyby to był ktoś z oficjalnej nominacji PiS (jak 5 lat temu Dzwonkowski), wynik mógłby przedstawiać się zupełnie inaczej.